I express myself through art | Super kreatywny blog

Hej!

Noc Kultury to cykliczne wydarzenie w Lublinie, gdzie, jak sama nazwa mówi, w nocy możemy podziwiać sztukę. W tym roku jest jednak inaczej, a wszystko przez, wiadomo, pandemię. W 2021 Noc Kultury trwa od 4 czerwca aż do 21 lipca. Ale wiecie co? Mnie to cieszy, że trwa to tak długo. Po pierwsze dlatego, że z pewnością więcej ludzi będzie mogło podziwiać zupełnie inny Lublin, a druga sprawa, że można sobie pójść z rana i na spokojnie popatrzeć i porobić fotki. Ja na przykład nie przepadam za tłumami, więc poranek to idealny czas na podziwianie sztuki :)

Na dachach kamienic można zobaczyć flagi-koty, uszyte na podstawie projektów Andrzeja Kota. Autorem jest Jarosław Koziara:

Studenci z WSPA stworzyli "Guernicę" - własnoręcznie zrobili kostiumy oraz scenografię. Oczywiście jest to inspiracja słynnym obrazem Pabla Picassa o tym tytule ;) Obraz miał ożyć na oczach widzów, no ale pandemia.

Noc Kultury to nie tylko instalacje artystyczne, ale też wystawy fotografii. Tutaj reportaż Anny Hernik "Muszą swój świat wymyślić na nowo" nominowany do Grand Press Photo 2021. Reportaż przybliża życie dzieci podczas pandemii:

Żyrandole! to instalacja stworzona z czterech tysięcy piłeczek ping-pongowych. I tak sobie wiszą, i tak sobie się ruszają:

Nad głowami wiszą też ryby. Instalacja "Rybne wspomnienia z Nocy Kultury" to dwie ryby: kolorowa  Jarosława Koziary i monochromatyczna Francoisa Monneta:

Nad głowami latają też nietoperze. W zasadzie spokojnie sobie wiszą, a nawet świecą oczami. Autorem jest Jarosław Koziara:

Na koniec - Planeta Lublin. Instalacja ta cieszy się dużym powodzeniem. Inspiracją jest, jak widać, globus. Tym razem całym światem jest... Lublin. Autorem instalacji jest Piotr Zieniuk, projektem i montażem instalacji zajął się Cezary Sielicki, a mapę stworzyła Małgorzata Rybicka:

Jak Wam się podoba tegoroczna Noc Kultury? :)

Jak mi brakowało wystaw w Centrum Spotkania Kultur! W końcu można pójść, pohasać w środku, popodziwiać. Raduje się dusza moja, bo już trochę mi to nadojadło, że nie można było oglądać sztuki w budynkach. A ja muszę powiedzieć, że bardzo lubię Centrum Spotkania Kultur. Jest tam tak dużo przestrzeni, że lubię tam być, bo właściwie ciężko się natknąć na innych ludzi.

Dobra, ale do rzeczy, bo dzisiaj o wystawie "Kasandra". Trwa teraz Festiwal Scenografii i Kostiumów "Scena w budowie" i można podziwiać różne eksponaty, ale nie tylko, bo w ramach festiwalu obejrzymy filmy czy spektakle. A program jest dostępny w dość oryginalnym kształcie - tutaj leży na białej kartce ;)

Hej!

Naszło mnie ostatnio na wyszydełkowanie bociana. Zawsze chciałam mieć jakiegoś ozdobnego bociana, bo ja te ptaki bardzo lubię. Ogólnie w sumie lubię przyrodę, no ale przyszedł mi do głowy ten bocian. No to co, robić! A nie... Wróć. Bo nie miałam oczywiście odpowiedniej włóczki. Czerwona - obecna! Czarna - obecna! A białej tylko troszkę. Załatwiłam temat w TEDi, kupiłam sobie zwykłą białą włóczkę. Tu banderola, jakby kogoś interesowała:

W końcu wzięłam się do roboty. Bez wzoru, bez planu. Wzory są spoko, ale ja za nimi nie przepadam. Wolę robić coś z głowy, wzorów używam bardziej do serwetek. Ale nie do bociusia. A narobiłam się przy nim co nie miara. Przypominało to trochę puzzle, bo tu nóżki, tu skrzydełka. A jeszcze przecież jest ciałko. Dłubałam i dłubałam, ale w końcu zrobiłam. Nie będę pisać, ile czasu go tworzyłam, ale trochę zeszło.

No i mam bocianka, nazwałam go Benek, jakoś mi pasuje. Wzięłam go na spacerek:

Benek siedzi sobie w moim kąciku i obserwuje chatę. Chyba mu tu dobrze ;)

Hej!

A dzisiaj zapraszam na zdjęcia z wystawy Tomka Sikory, którą odwiedziłam sobie przy Centrum Kultury w Lublinie :)

Tomek Sikora to urodzony w 1948 roku w Warszawie fotograf, autor plakatów oraz ilustracji. Jest autorem wystaw w Polsce i na świecie, wiele razy był nagradzany za swoje prace. a w 2013 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Stworzył wiele wydawnictw, w tym "Świńskie opowiastki", czyli album-bajkę o świnkach, które chciały wybrać się do smoka (opis brzmi ciekawe, aż sama bym zajrzała do takiego albumu :D). Współautorem bajki jest G. Fysh Rutherford. W 2001 roku założył z Andrzejem Świetlikiem Galerię Bezdomną - prace były prezentowane między innymi w pustostanach czy w opuszczonych fabrykach. Tomek Sikora w wieku 20 lat wyjechał do Paryża w ramach stypendium Kodaka i to właśnie tam na poważnie zajął się fotografią. 

Wystawę Tomka Sikory "Między reportażem, a kreacją" można oglądać w ramach Mobilnej Galerii Fotografii pod Centrum Kultury w Lublinie. Autor opisuje wystawę tak:

Na 22 planszach pokazuję w wielkim skrócie 22 tematy mojej fotograficznej przygody. Przez 52 lata łączyłem dwa rodzaje fotografii, które uprawiam zamiennie – reportaż z kreacją. Takie działanie pozwala mi na zdystansowanie się do każdego z tych gatunków i utrzymanie świeżego spojrzenia.

Wystawa jest do zobaczenia za darmoszkę :) A kto nie może, to ja tu mam parę zdjęć z wystawy. Przypominam, że zdjęcia można powiększyć - wystarczy kliknąć w fotkę ;)

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_Sikora_(fotograf)

http://ck.lublin.pl/wydarzenie/tomek-sikora-miedzy-reportazem-a-kreacja/date/202105041000/

Kiedy tylko usłyszałam o słonecznym drukowaniu, zapragnęłam coś takiego zrobić. Słoneczne drukowanie to nic innego jak cyjanotypia, czyli (jak podaje Wikipedia): 

technika fotograficzna wykorzystująca światłoczułość soli żelaza, charakteryzująca się monochromatycznym obrazem w kolorze niebieskim, tworzonym przez błękit pruski

Wiem, że w internecie można sobie kupić wszystko do tej cyjanotypii, ale mi się nie bardzo chciało w to bawić. Nie mam na to ani miejsca, ani czasu. Dlatego ucieszyłam się, że w Tigerze pojawiły się papiery do słonecznego drukowania. Jak tylko otworzyli centra handlowe, klasnęłam i popędziłam po swój zestaw.  I kupiłam, a kosztował mnie 12 zł.

Następnie zdjęłam folijkę i roślinki, a kartkę (zgodnie z instrukcją) zalałam wodą. Tak to wyglądało pod koniec schnięcia (dlatego jest powyginane):

Hej!

Niedawno zapragnęłam nowej torebki. Miałam ją już w głowie - torebka koszyk, z rączkami, ale też dłuższym paskiem, koniecznie w zieleni. Pomyślałam, że podjadę do TEDi i kupię zieloną włóczkę t-shirtową, bo tam mają, no to wiadomo - kupię i zrobię torebkę. Czy muszę mówić o moim rozczarowaniu, kiedy zobaczyłam, że zielonej włóczki brak?

Ale czy to jest jakiś problem? Dla mnie żaden :) Wzięłam dwa motki (jeden ok. 500g) białej włóczki. Chociaż ciężko mówić tu o bieli, gdzieniegdzie były żółte plamy. Także jeśli szukacie białej t-shirtowej włóczki, miejcie to na uwadze. Mnie te plamki nie przeszkadzały, bo musiałam i tak ją pofarbować. Na szczęście wcześniej kupiłam sobie trochę barwników Biel i kolor. No to cóż, rozwijamy włóczkę i sru do gara! Tak to wyglądało podczas farbowania:

Ostatnio znowu zafiksowałam się na punkcie zieleni. Raduje mnie ten kolor :) A torba będzie mi służyła na moje wyprawy leśne.