I express myself through art | Super kreatywny blog

W Centrum Spotkania Kultur jakiś czas temu pojawiło się wielkie płótno. Jest to "nasz eksodus" autorstwa trzech artystów: Sebastiana Kubicy, Tomasza Tobolewskiego i Łukasza Klisia. Praca ta powstała w trakcie lockdownu, kiedy to wyżej wymienieni artyści poczuli potrzebę tworzenia. 

„Jest to eksperyment polegający na połączeniu różnych doświadczeń, koncepcji kształtowania komunikatów wizualnych, komponowania i traktowania materii malarskiej. Przede wszystkim jednak jest to nieco oniryczna opowieść o procesie poszukiwania kierunków podróży, powracania do podróży minionych, kontemplacji pejzażu za oknem pociągu i nawet pakowaniu bagaży.”

Łukasz Kliś (źródło cytatu)

Wystawę "nasz eksodus" można oglądać w Cichych Kątach.

Czasem wrzucam tutaj posty (jak to się mawia) "dla beki" czy też "dla jaj", bo jednak w życiu nie wszystko się udaje. Zwłaszcza, jak człowiek zajmuje się robótkami czy ogólnie DIY, to już w ogóle może coś nie wyjść. Mnie takie (ładnie mówiąc) nieudane rzeczy się zdarzają, ale nie wszystko pokazuję, bo wiadomo, trzeba mieć jeszcze czas na życie. A nie tylko focić swoje nieudane wytwory i je rozpamiętywać. No cóż, ja ciągle coś przerabiam i tworzę, no tak to już jest, że czasem wyjdzie, czasem nie wyjdzie ;) 

Naszło mnie jakiś czas temu ochotę wydłubać sobie kapelusik na głowę. Jeden już zrobiłam, tyle że to był taki chunky kapelusz. A potem chciałam mieć taki, jak to się mówi niepoprawnie, z "babcinych kwadratów", ale takich kwiatkowych. Znalazłam wzór w necie, bo internet już zaraz chyba pęknie od inspiracji i wzorów. Pełno tego jest, są wzory i tutoriale, nie ma problemu, by coś zdziałać. No to zaczęłam dłubać. 

Niestety, ale w trakcie robótki wyszło na to, że jednak kapelusika nie będzie. Nie, to nie. Nie ma co się obrażać. Żeby już nic nie pruć (bo mi się nie chciało), to pomyślałam, że skoro nie będzie kapelutka, to ja sobie zrobię czapkę. Mam przecież milion robionych przeze mnie czapek, to dojdzie już tylko jedna do kolekcji. Z założenia kapelusik miał być w szalonych kolorach, może trochę psychodeliczny, może oczojebny (różne są gusta, wiadomo), to kontynuowałam projekt. I zrobiłam czapkę. Wygląda tak:

Nie wszystko w życiu wychodzi, ale nie ma się co łamać ;)

Dzisiaj w cyklu inspiracji na blogu pragnę pokazać Wam wystawę Alicji Kupiec, której to prace można oglądać na parterze Centrum Spotkania Kultur. Tym razem są to rzeźby ceramiczne.

Alicja Kupiec to artystka urodzona w Lublinie, ukończyła Wydział Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Od roku 2004 prowadzi pracownię ceramiki na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. 

A tak artystka mówi o swoich pracach:

Interesuje mnie przedmiot. Nie w znaczeniu projektu czy kształtu, tylko istoty, idei, semantyki. Obiekt określony kategoriami funkcjonalności, przecież tak niejednoznacznymi, mieści w sobie całą głębię pojęć. Ceramika, glina, organiczna materia pozwala w procesie powstawania na swobodę tworzenia kształtu, który poprzez działanie ognia staje się nieodwracalny i ostateczny. Akcentuję znaczenie śladu, który jest znakiem obecności. Ale też tego co znika i staje się jej brakiem.

Notka o artystce i źródło cytatu

Białe Stemple, 2012

Porcelana techniczna, glina szamotowa, szkliwo krakle, temperatura wypiekania 1230°C

Glina szamotowa, szkliwo krakle, temperatura wypiekania 1230°C

Figura biała, 2017

Poidła, 2021

Glina szamotowa, szkliwo krakle, temperatura wypiekania 1230°C

Kariatydy, 2020

Glina szamotowa, glina kamionkowa, szkliwo krakle, temperatura wypiekania 1230°C

Ciało białe, 2015

Glina porcelanowa, glina szamotowa, szkliwo krakle, temperatura wypiekania 1230°C