I express myself through art | Super kreatywny blog

Tyle lat szydełkuję i też sporo czasu bloguję, a jakoś nie pisałam o szydełkach na tym blogu :D A w moich rękach było całe mnóstwo różnego rodzaju szydełek. Tyle lat dłubię we włóczce i już mniej więcej wiem, jakie szydełka lubię, a za jakimi nie przepadam. Chociaż jak trzeba, to i zrobię coś czymkolwiek ;) 

Dzisiaj kilka słów (dosłownie, bo nad czym tu się rozwodzić) o zestawie szydełek DecoTime z Action. W sumie to nie planowałam ich zakupu, no ale okazało się, że niestety trzeba. Szydełka to nie diamenty, więc wieczne nie są. Czasem się łamią, rozwalają, psują albo gubią. No, ale trzeba, to trzeba. I kupiłam taki zestaw za jakieś 10-11 złotych, już nie pamiętam. Czyli jakby nie patrzeć - niedużo. 

Szydełka są zapakowane w takie przezroczyste coś z suwaczkiem. 

W ramach Akademii Odkryć Fotograficznych obok Centrum Kultury w Lublinie, można oglądać fotografie Mirosława Iskry. Wystawa "Przebudzenie" to 65 zdjęć z lat 2012-2022 i większość z nich nie była do tej pory publikowana. Mirosław Iskra pochodzi ze Stalowej Woli i fotografią zajął się w 2012 roku. Trzy lata później miała miejsce jego pierwsza indywidualna wystawa "Inne światy". Artysta porusza się w nurcie dark surrealizmu i o swojej pracy mówi tak:

Prace Mirosława Iskry można także zobaczyć na jego stronie. A ja zapraszam na obejrzenie paru zdjęć z wystawy ;)

W moje ręce wpadły fantastyczne domki zrób to sam w puszce Crafts & Co - właściwie może nie domki, a kawiarenka (Miniature Coffee Express) i pokoik (Miniature Sweet Lullaby). Cena jednego takiego zestawu to 26,95 zł i są one dostępne w Action. 

UWAGA! Post edytowany 18.11.2022 - na zdjęcia został naniesiony znak wodny. Duży, czerwony i na środku :) [Pamiętajcie, żeby nie zostać okradzionym, najlepiej nic nie mieć, bo jak kogoś okradają, to wina ofiary. To ironia, jakby ktoś nie załapał].

No cóż, uwielbiam takie rzeczy do samego złożenia, chociaż brak mi precyzji. Ale zabawa przy montażu jest przednia. Pomyślałam, że napiszę parę słów o obu zestawach. Szkoda, że nie miałam czegoś takiego przy tworzeniu Cudownego Życia Zenka - w sumie to wciąż wierzę, że jeszcze wrócę do tej serii. No ale, wracając do miniaturowych puszek z Action - zacznijmy od uroczego pokoju Sweet Lullaby.

Info z pudełka:

Po wypakowaniu zestaw prezentuje się tak:

Wszystkie elementy są idealnie opisane w instrukcji. Obrazek, wymiar, numer elementu - dla mnie bajka :)

Instrukcja jest bajecznie przystępna:Nie będę prezentować krok po kroku, jak robiłam miniaturowy pokoik, bo to wszystko jest w instrukcji. Ale zabawa przy montażu była naprawdę przednia. To nie jest takie hop siup to wszystko poskładać i posklejać, wiadomo. W końcu to zestawy dla osób, które mają więcej niż 14 lat. No i oczywiście dla takich, którzy lubią takie rzeczy i mają trochę cierpliwości. 

Co ważne, w instrukcji producent napisał, że oprócz załączonych elementów, będą potrzebne jeszcze inne rzeczy: nożyczki, pęseta, linijka, ostry nóż, szczypce półokrągłe, mata podkładowa, ołówek, spinacze, klej oraz baterie (konkretnie CR2032). Ja korzystałam głównie z nożyczek i kleju (użyłam błyskawicznego do wszystkiego, magicznego i na gorąco), bo sporo było wycinania i klejenia.  Próbowałam też zszyć jedną poduszkę. Co prawda w instrukcji było, żeby je skleić, no ale ja chciałam lepiej i nie wyszło - faktycznie lepiej skleić ;) Ogólnie przyda się sporo miejsca i jakaś mata podkładowa też, właśnie pod ten klej, żeby niczego nie pobrudzić. Warto wspomnieć, że niektóre elementy nie były idealne - m.in. jedna nóżka z toaletki. No cóż, z jakością teraz wszędzie jest problem. Ale oczywiście to tylko ja tak mogłam trafić - może inne zestawy mają wszystko idealnie zrobione. Za to w pudełku znalazłam wszystkie elementy i niczego nie brakowało - także fajnie.

No cóż, idealnie  nie wyszło, no ale precyzyjna to ja nie jestem.  Ale ktoś, kto robił wersję do instrukcji, też nie ;) No i oświetlenie mam na razie poza puszką, tak wyszło. Za to ile z tym zabawy - dla mnie to bardzo relaksujące zajęcie i zapomniałam o całym świecie, tak mnie wciągnęło :D

Tak prezentuje się pokoik z oświetleniem:

A tak bez światełka:

A oto i przytulna kawiarenka :)

Nowe torebki dostępne w sklepach to dla mnie (w większości) nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Na dodatek, już w sklepach wyglądają dziadowsko, jakby miały się za chwilę rozpaść. A jak się kupi, to zazwyczaj długo nie wytrzymują i faktycznie się rozpadają. Dlatego bardzo lubię kupować torebki w lumpeksie. Czasem się trafi coś tak fajnego i jeszcze w takiej cenie, że człowiek aż się cieszy z tej małej przyjemności. A z drugiej strony, zdarza mi się kupować nie perełki, a coś do przerobienia i robię to z pełną świadomością (ja naprawię niemal wszystko... :D). Tak było w przypadku dużej torebki idealnej na plażę, piknik, spacer, a nawet zakupy. Okazała się idealną bazą do przeróbki :) 
Zaczęłam od rzeczy banalnej, bo przefarbowałam rączki. Nie wyglądały zbyt zachęcająco, więc wzięłam barwnik pistacjowy Biel i Kolor. Wyszedł zielony, bo dałam mało wody - miałam niewiele rzeczy do farbowania. O tyle fajnie, że rączki to łatwe do rozwiązania sznurki, także nie było żadnego problemu, żeby je oddzielić od torebki.
Już w lumpeksie wiedziałam, co ja zrobię z tą torebką. Naszło mnie niedawno na szydełkowe kwiaty i nie jest to ani pierwszy, ani ostatni projekt tego typu, także być może jeszcze coś pokażę na blogu :) Zabrałam się do pracy i przykleiłam kwiaty wykonane przeze mnie szydełkiem. Użyłam niezawodnego i wspaniałego kleju na gorąco.  I tak oto mam łąkę na torebce :) A swoją drogą robiłam już coś podobnego - tutaj kwiaty na koszyku. No, ale torebek w kwiaty nigdy dość ;)
I tak prezentuje się skończona torebka. Niech żyje kolor ;)

Przez cały lipiec, w Zaułku Hartwigów w Lublinie, można obejrzeć wystawę portretów Ireny Jarosińskiej. Ta urodzona w 1924 roku artystka fotografka i fotoreporterka uwieczniła na swoich zdjęciach ikony polskiej kultury - m. in. Mirona Białoszewskiego, Sławomira Mrożka czy Krzysztofa Komedę. Dokumentowała także życie różnych grup związanych ze sztuką, odbywała liczne podróże, z których przywoziła mnóstwo zdjęć. Oprócz tego, prowadziła dom-pracownię, gdzie tętniło życie artystyczne. W latach 70. stworzyła coś na kształt (nieformalnego oczywiście) "uniwersytetu fotograficznego", bo wokół Ireny Jarosińskiej było mnóstwo młodych fotografów, zainspirowanych jej twórczością. Uczestniczyła w licznych wystawach fotografii, inicjowała różne wydarzenia kulturalne. Zmarła po ciężkiej chorobie w 1996 roku.