I express myself through art | Super kreatywny blog

W Action pojawiło się coś, co ja osobiście bardzo lubię - mianowicie woskowe pisaki do malowania świec. Jeden zestaw to cztery pisaki i kosztuje 5,95 zł. Ja swego czasu miałam coś podobnego ze sklepu Tiger i prezentowałam na blogu kilka malowanych świec. Fajnie, że i Action rzuciło takie farby do malowania świec na swoje półki.

Pisaki woskowe do świec można znaleźć w Action na dziale kreatywnym, a opakowanie wygląda tak:

Po pomalowaniu świeczek odstawiłam je zgodnie z zaleceniem na 24 godziny, po tym czasie moje wielkie dzieła wyschły i można je już odpalać. Takie woskowe pisaki do świec to fajna sprawa - malowanie czym innym świeczek może nieźle struć.

Sklep Złotóweczka to prawdziwa kopalnia różnych rzeczy do rękodzieła i DIY, chociaż można tam dostać także ceraty i inne odplamiacze. Półki uginają się od towaru i nic tylko grzebać i szukać. Dodam tutaj, że nie w każdym sklepie jest ten sam asortyment, także trzeba patrzeć i szukać. Albo pytać. A w  moje ręce wpadły kredki właśnie ze sklepu Złotóweczka. Konkretnie mam tutaj 4 zestawy kredek ołówkowych po 12 sztuk i koszt jednego opakowania to ok. 3 zł. Czy znalazłam jakieś perełki, czy może trafiłam na badziewie? Zapraszam na testowanko :D

Ja dzisiaj zaprezentuję kredki (nazwy z opakowań):

12 colour pencils Beauty

12 coloured pencils Extra Plus

12 colour pencils z tygrysem

Lyra Osiris

A z tymi kredkami to są cuda na kiju. Ale o tym niżej.

Dodam, że moim celem jest pokazania kolorów, nie jestem profesjonalistką, a kredek używam do kolorowanek. Kolory prezentuję na kartkach ze szkicownika 120g, mieszanie kolorów na zwykłej kartce ksero.

Kolejne kredki to Extra Plus. Opakowanie równie fantastyczne jak poprzednie.

Ciekawe te flagi...

Ale tutaj to chociaż mamy kredki z jednego zestawu:

Po końcach widać, jakie mamy kolory:

Kolory na kartce wypadają nieco blado. Dla mnie zbyt blado. Nie lubię tego typu kredek, ja oczekuję dużego nasycenia kolorów i już. W dzieciństwie blade kredki obrzydziły mi rysowanie (w tamtych czasach zbytniego wyboru nie było, przynajmniej u mnie) i dlatego mam teraz takie wymagania. Te kredki to nic specjalnego.

Czas na kredki z tygrysem. Te pozytywnie mnie zaskoczyły :) Ale, ale. Producent się nie popisał, bo na opakowaniu napisał "12 colour pencils", a w zestawie jest 11 kredek i 1 węgiel 6B. Nie to, że to źle, no ale ja wolę prawdziwe informacje ;) No, ale za bardzo się może czepiam. Ale powiem Wam ciekawostkę - na samej górze kredek jest napis KOH-I-NOOR. I pewnie bym tego nie zauważyła, gdybym się nie przyjrzała. 

Kartonik się rozkleił troszkę na górze, ale za takie pieniądze (przypominam cenę - 3 zł), nie będę się czepiać.

Ich wygląd mi się spodobał :)

Tutaj też na górze jest kolor kredki:

No i napis, o którym już wspomniałam. Ja identyczne kredki w opakowaniu z tygrysem znalazłam na malezyjskim Shopee i tam te kredki wyglądały zupełnie inaczej. Także ja nie wiem, o co chodzi. 

Jak już wspomniałam wyżej, kredki z tygrysem pozytywnie mnie zaskoczyły. Są mięciutkie (jak na te wszystkie kredki z dzisiejszego wpisu, nie, że w ogóle najbardziej miękkie) i mają naprawdę ładne kolory. Szkoda, że nie ma tutaj jakieś ładnej pomarańczki i zieleni. Brązik też by się przydał. No cóż. Ale nasycenie jak najbardziej dla mnie na plus. No i niestety, ale przy tej miękkości nieco szybciej się zużywają.

Kredki Lyra Osiris zostawiłam na koniec, bo jako jedyne z tych prezentowanych dzisiaj mają metalowe pudełko. Z tego, co widzę po opakowaniu, chyba do najnowszych nie należą - na dole jest 2006 i może coś w tym jest, bo ja kredek Lyra w takim opakowaniu nie znalazłam teraz w internecie. Może zostały cudem odnalezione w jakimś magazynie i teraz można je kupić właśnie w Złotóweczce. Chociaż w sumie nie ma na tych kredkach napisów, że to Lyra (nie wiem, czy tak producent je znakuje), a i kształt jest nieco inny, niż na rysunku na opakowaniu. Także któż to wie, cóż to. 

Kredki jak widać w całości są polakierowane danym kolorem:

A oto i kolory na kartce. Nie prezentują się najgorzej, wyglądają nieco lepiej niż te Extra Plus. Lyra Osiris nie są jak dla mnie zbyt miękkie i nie za bardzo dobrze mi się nimi pracuje. W sumie to trzeba je mocno przyciskać, żeby było widać kolor. Do tego się grudkują, jak te tanie farby akwarelowe. 

Jak dla mnie, to tylko kredki z tygrysem, czyli niby ukryte KOH-I-NOOR się bronią. Reszta jest koszmarem, zwłaszcza te pierwsze z nazwą "Beauty" na opakowaniu, przez które się prawie udusiłam. Mogłabym zapytać, po cóż robić takie badziewie, no ale przecież wiadomo - dla pieniędzy. Gdybym była dzieckiem i miała takie kredki (a miałam w takim stylu właśnie), to odechciałoby mi się rysować. Życzę producentom tego typu kredek (a właściwie produktów kredkopodobnych), żeby nie śniły im się po nocach zapłakane twarze dzieci, które ich używały.

Pod Centrum Kultury w Lublinie zawitała Akademia Odkryć Fotograficznych ze zdjęciami Jindřicha Štreita, jednego z najważniejszych czeskich dokumentalistów. Ten urodzony w 1946 roku fotograf od zawsze związany jest ze Śląskiem i Morawami, głównie z terenami wiejskimi, gdzie fotografuje codzienne życie mieszkańców. Štreit z wykształcenia jest pedagogiem, a teraz jest profesorem w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie. Na wystawie "(AB) Normalizacja" zobaczyć można niepublikowane dotąd czarno-białe fotografie przedstawiające życie podczas normalizacji w Czechosłowacji.

W opisie wystawy można przeczytać:

"Tytuł "(AB) Normalizacja" został wymyślony przez pisarza Ludvika Vaculika i charakteryzuje zarówno czas (normalizacja Husaka), jak i absurdalność tego, co miało być normalne za pomocą normalizacji, i do tej pory ożywiło szare i kiczowate rytuały."

Hej!

W przestrzeniach Centrum Spotkania Kultur można oglądać wystawę "No name" Alberta Södgårda. W Alei Kultur zostały zaprezentowane monochromatyczne fotografie, prezentujące opuszczone miejsca. W informacji o wystawie jest napisane, że nie tylko opuszczone, ale i zapomniane. Ja celowo to pomijam, bo chociażby Czarnobyl widziałam z milion razy i na fotkach z wycieczek, i na filmikach. Także jak dla mnie, nie jest to do końca zapomniane miejsce. Opuszczone na pewno. Musiałam tym razem coś wtrącić od siebie :D Warto tu dodać, że Södgård realizuje projekt, który ma za zadanie umocnić w pamięci miejsca zapomniane i te wartościowe historycznie.

W każdym razie, fotografie Södgårda to nie same miejsca, ale też kobiety, które współtworzą sztukę i są tego świadome. Artysta fotografuje panie posiadające ciekawe osobowości. Celowo też nie nadaje tytułów swoim pracom, by każdy mógł sobie interpretować je po swojemu. Ten artysta urodzony w 1983 roku w Lublinie interesuje się muzyką, literaturą oraz światem, a jego fotografie doceniane są na całym świecie.