I express myself through art | Super kreatywny blog

Bardzo chciałam mieć breloczki z bocianami. I mam! :) Zrobiłam je jakiś czas temu i czekałam, by pokazać na blogu, bo robiłam jeszcze breloki - niespodzianki dla dwóch osób. Dziś mogę już je pokazać :)

Bazy do breloczków kupiłam w sklepie TEDi. Za 4 bazy breloków zapłaciłam 5 zł. Są różne kształty, ja wybrałam prostokąty.
Bardzo mi się podoba to, że jest dziurka, dzięki czemu łatwiej brelok otworzyć.
Breloczki chciałam zrobić z własnymi zdjęciami, więc musiałam te fotki wydrukować. Użyłam mojego aparatu drukującego Canon Zoemini S. Dodam tu od razu, że ten aparat to badziew. Przez 2 dni wydrukowałam 10 zdjęć, a w pewnym momencie w ogóle przestał drukować. Do tego był strasznie głośny. Ogólnie wylądował w śmietniku, nie jest wart ani grosza.

W każdym razie - zdjęcia wydrukowałam i wycięłam. Następnie włożyłam je do breloczków i już :) Z racji tego, że fotki są drukowane na papierze Zink, to jak się znudzą, można je wyciągnąć i użyć jako naklejek.
Breloczki są dwustronne - z jednej strony są takie zdjęcia:
A z drugiej takie:
Dodałam też drobne akcenty w postaci koralików. W razie co można je łatwo odczepić.
Breloki spodobały się jednej osobie i postanowiłam tę osobę obdarować. Zrobiłam dodatkowe trzy breloki z bocianami. Te zdjęcia drukowałam już na innej drukarce - Liene (100 razy lepsza niż Zoemini, cicha i bezproblemowa praca).
Swoją drogą, robiłam już kiedyś podobne breloczki i pokazywałam na blogu Breloczki DIY - tamte były nieco inne, bo użyłam do ich zrobienia kolorowych kartek. Można się dodatkowo pobawić przy tworzeniu takich breloków :)

Dzisiaj o książce na którą czaiłam się od dłuższego czasu i w końcu nabyłam ją na swoje urodziny. Jestem świeżo po lekturze i zapraszam na moją recenzję książki Martiny Calvi "The art of memory collecting".
O Martinie Calvi wspominałam już w dwóch wpisach - Guzikowe akcesoria DIY oraz Pudełko na skarby DIY. Ale właściwie kim jest Martina? Jak sama o sobie pisze w książce, jest twórczynią sztuk mieszanych działającą w internecie. Mieszka w Sydney w Australii i od dziecka kolekcjonuje wspomnienia. Właśnie tak nazywa to, co tworzy - sztuką kolekcjonowania wspomnień. Stąd także pochodzi tytuł jej pierwszej książki, czyli "The art of memory collecting". Współpracuje ze znanymi firmami, podróżuje i tworzy. 
Książka "The art of memory collecting" jest w języku angielskim, została wydana w 2024 roku. Ma piękną twardą okładkę, w ogóle całość cieszy oko. Autorką fotografii jest Petrina Tinslay. Ja swój egzemplarz kupiłam w księgarni Świat Książki za 80,50 zł.

A co to jest to całe "kolekcjonowanie wspomnień"? To właściwie własnoręczne tworzenie journali i innych pięknych rzeczy, jak ziny, kartki czy inne cudowności. Sama Martina pisze, żeby nazywać to, jak się komu podoba - ona po prostu nazwała to kolekcjonowaniem wspomnień. W dzisiejszych czasach prawie wszystko jest cyfrowe, wiele rzeczy trzymamy w chmurach, stąd ta chęć tworzenia różnych rzeczy, które mają jakieś znaczenie, z czymś się kojarzą i po prostu mają być zapamiętane. Do tego projektowanie, ozdabianie, przyklejanie i najważniejsze - wspaniały proces twórczy, który ma cieszyć i być inspirujący. 

W książce znajdziemy podstawowe informacje o kolorach, wzorach, teksturze i naklejkach. Następne strony to projekty takie jak: journale, ramki ze wspomnieniami, puszki na skarby, ziny, medaliony i inne. Wszystko doskonale opisane i pokazane na pięknych zdjęciach. Dodam tutaj, że nie jestem mistrzem w języku angielskim, ale treść nie sprawiła mi dużego problemu. Znalazło się parę słówek, które sobie od razu przetłumaczyłam, ale poza tym wszystko było zrozumiałe. Ale to może dlatego, że mniej więcej znam słownictwo związanie z rękodziełem.
Sama książka "The art of memory collecting" jest dla mnie szalenie inspirująca. W trakcie lektury wpadłam na kilka pomysłów (nawet niekoniecznie związanych z tematem lektury), naszło mnie również parę refleksji. Jeśli książka tak działa, to bardzo dobrze. W ogóle, jest to pozycja bardzo przyjemna dla oka, już samo przeglądanie zdjęć wprawiło mnie w dobry nastrój. Zaglądałam do niej już z pięćset razy :D

Jeśli chodzi o projekty, to niektóre rzeczy robiłam już wcześniej sama z siebie, jak choćby journale, mini pudełeczka ze skarbami czy medalion ze zdjęciem. Albo kapsułę wspomnień - to akurat stworzyłam w dzieciństwie. Na pewno planuję zrobić ramki ze wspomnieniami, bardzo mi się ten pomysł spodobał. 

Jak dla mnie "The art of memory collecting" jest super - inspiruje, wprawia w dobry nastrój, dodaje skrzydeł przy tworzeniu. Martina Calvi pracuje nad kolejną książką i jestem jej bardzo ciekawa. 

Poniżej kilka losowych stron:

Temat druku termicznego przewija się u mnie na blogu już od dłuższego czasu. We wpisie Kreatywne wykorzystanie drukarki termicznej wspomniałam, że zamierzam zmienić model mojej drukarki. Miałam drukarkę Paperang, jednak aplikacja do niej nie spełniała do końca moich oczekiwań. Każda drukarka termiczna działa z określoną aplikacją. Nie każda aplikacja będzie kompatybilna z każdym modelem, dlatego warto zajrzeć do instrukcji, aby sprawdzić, której należy użyć. W każdym razie, po przejrzeniu ofert drukarek termicznych, ostatecznie zdecydowałam się na najpopularniejszy model. I tak w moje ręce wpadł Drukuś. Różne są zestawy do wyboru - z papierem, bez papieru, z mazakami itp. Ja kupiłam drukarkę razem z papierem (11 sztuk) za 45 zł. Wybrałam niebieskiego kotka. Szkoda, że wybór kolorów jest niewielki (różowy/niebieski), ja bym chciała np. zielonego albo żółtego. No, ale - w końcu to nie kolor jest najważniejszy :D

Zanim przejdę do mojej opinii o Drukusiu, napiszę kilka najważniejszych informacji:

Bardzo podoba mi się to, że można do niej doczepić smycz. Lubię takie gadżety :D
Tak wygląda tył. Jakby co, dół jest niezbyt stabilny i lepiej, żeby drukarka pracowała na leżąco :D
Żeby dostać się do komory na papier, wystarczy nacisnąć przycisk:
W moim zestawie był kabelek do ładowania, instrukcja oraz papier:
Na górze - Paperang, na dole - Drukuś:
Z bliska - Paperang:
I Drukuś:
Po lewej stronie Paperang, po prawej - Drukuś. Od razu zaznaczam, że wydruki na tych kolorowych papierach wyglądają zupełnie inaczej, niż na białych. I z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej wydruk na białym papierze jest najlepszy. Ale warto się pobawić i potestować różne papiery i różne ustawienia (no i kombinować z obrazkami).
I jeszcze wydruki z Drukusia. Bocian średnio wyszedł na żółtym papierze i na dodatek wydruk prawie się porwał. Z tymi ząbkami trzeba ostrożnie. A najlepiej delikatnie pociągnąć papier i dopiero wtedy odciąć wydruk - wtedy mniejsza szansa na zniszczenie obrazka czy tekstu.
Wydruk z Drukusia na przezroczystym papierze samoprzylepnym (przy tym papierze lepiej użyć nożyczek):
Nie byłabym sobą, gdybym nie zrobiła pokrowca i smyczy :D

Bardzo lubię miniaturki oraz różnego rodzaju skarby. I nie tylko ja - widuję ostatnio sporo puszek przerobionych na portfele czy miniaturowe pokoiki. Tego typu miniaturkę w puszce widziałam także u wspominanej niedawno Martiny Calvi (wpis Guzikowe akcesoria DIY). Ja sama kiedyś skusiłam się na zrobienie miniatury i był to Mini domek dla pluszaka DIY. Tym razem postanowiłam zrobić właśnie takie pudełko na skarby.

Żeby je zrobić, potrzebna jest zamykana puszka lub pudełko w dowolnym rozmiarze. Ja wykorzystałam puszkę po perfumach. Mam ich sporo i ciągle coś z nimi robię :D Na górę puszki nakleiłam tkaninę. Kiedyś kupiłam ją w Action i ma bardzo mocny klej, stąd właśnie wszystkie moje puszki nią ozdabiam. Wolałabym inny wzór, ale nie ma co narzekać.
Środek puszki czy pudełka ozdabiamy wedle własnego gustu. Ja najpierw nakleiłam kolorowy papier i użyłam do tego dwustronnej taśmy. W dolnej części już nic więcej nie naklejałam, za to na górze przykleiłam koronkę oraz dwa napisy. Do tego jest jeszcze ramka z moim ulubionym bocianem białym. Ramkę mam ze sklepu Złotóweczka i z początku nie wiedziałam, jak ją przykleić, bo z tyłu jest filc. W końcu użyłam do tego dwustronnej piankowej taśmy oraz kleju błyskawicznego i wszystko się trzyma. Dodatkowo przyczepiłam jeszcze ptaka do koronki.

W mojej puszce są jeszcze: mini journal La vie est belle, figurka krecika oraz świnka. 
Z bliska:
W tego typu puszce zrobić można naprawdę sporo wspaniałych rzeczy - miniaturowe domki, pokoiki, biblioteczki, podręczne niezbędniki. Parę pomysłów znajdziecie na moim Pintereście, ale zachęcam do własnej inwencji twórczej :)

W tym tygodniu przez przypadek wpadła mi w ręce malutka książeczka (6x6 cm), którą nabyłam w lumpeksie. W tytule było coś o babciach, w środku znalazły się cytaty i krótkie teksty właśnie dla babć. Książeczka kosztowała 1 zł i wzięłam ją z myślą o zrobieniu w niej journalu. I jakoś tak od razu zaczęłam w niej tworzyć :) Journal nazwałam "La vie est belle". W środku jest trochę może wyświechtanych tekstów typu "rób, co kochasz" i tego typu słowa są dość popularne na naklejkach. A ja zrobiłam sobie taki mini pocieszacz - książeczka zmieści się wszędzie, w dłoni, w torbie, w kieszeni. Będę sobie dzięki tym tekstom przypominać, co jest dla mnie ważne. W chwilach zwątpienia czy smutku dobrze mieć coś takiego.

Oto i okładka mini journalu "La vie est belle":

Oraz zdjęcia ze środka: