I express myself through art | Super kreatywny blog

Jak mi brakowało wystaw w Centrum Spotkania Kultur! W końcu można pójść, pohasać w środku, popodziwiać. Raduje się dusza moja, bo już trochę mi to nadojadło, że nie można było oglądać sztuki w budynkach. A ja muszę powiedzieć, że bardzo lubię Centrum Spotkania Kultur. Jest tam tak dużo przestrzeni, że lubię tam być, bo właściwie ciężko się natknąć na innych ludzi.

Dobra, ale do rzeczy, bo dzisiaj o wystawie "Kasandra". Trwa teraz Festiwal Scenografii i Kostiumów "Scena w budowie" i można podziwiać różne eksponaty, ale nie tylko, bo w ramach festiwalu obejrzymy filmy czy spektakle. A program jest dostępny w dość oryginalnym kształcie - tutaj leży na białej kartce ;)

Hej!

Naszło mnie ostatnio na wyszydełkowanie bociana. Zawsze chciałam mieć jakiegoś ozdobnego bociana, bo ja te ptaki bardzo lubię. Ogólnie w sumie lubię przyrodę, no ale przyszedł mi do głowy ten bocian. No to co, robić! A nie... Wróć. Bo nie miałam oczywiście odpowiedniej włóczki. Czerwona - obecna! Czarna - obecna! A białej tylko troszkę. Załatwiłam temat w TEDi, kupiłam sobie zwykłą białą włóczkę. Tu banderola, jakby kogoś interesowała:

W końcu wzięłam się do roboty. Bez wzoru, bez planu. Wzory są spoko, ale ja za nimi nie przepadam. Wolę robić coś z głowy, wzorów używam bardziej do serwetek. Ale nie do bociusia. A narobiłam się przy nim co nie miara. Przypominało to trochę puzzle, bo tu nóżki, tu skrzydełka. A jeszcze przecież jest ciałko. Dłubałam i dłubałam, ale w końcu zrobiłam. Nie będę pisać, ile czasu go tworzyłam, ale trochę zeszło.

No i mam bocianka, nazwałam go Benek, jakoś mi pasuje. Wzięłam go na spacerek:

Benek siedzi sobie w moim kąciku i obserwuje chatę. Chyba mu tu dobrze ;)

Hej!

A dzisiaj zapraszam na zdjęcia z wystawy Tomka Sikory, którą odwiedziłam sobie przy Centrum Kultury w Lublinie :)

Tomek Sikora to urodzony w 1948 roku w Warszawie fotograf, autor plakatów oraz ilustracji. Jest autorem wystaw w Polsce i na świecie, wiele razy był nagradzany za swoje prace. a w 2013 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Stworzył wiele wydawnictw, w tym "Świńskie opowiastki", czyli album-bajkę o świnkach, które chciały wybrać się do smoka (opis brzmi ciekawe, aż sama bym zajrzała do takiego albumu :D). Współautorem bajki jest G. Fysh Rutherford. W 2001 roku założył z Andrzejem Świetlikiem Galerię Bezdomną - prace były prezentowane między innymi w pustostanach czy w opuszczonych fabrykach. Tomek Sikora w wieku 20 lat wyjechał do Paryża w ramach stypendium Kodaka i to właśnie tam na poważnie zajął się fotografią. 

Wystawę Tomka Sikory "Między reportażem, a kreacją" można oglądać w ramach Mobilnej Galerii Fotografii pod Centrum Kultury w Lublinie. Autor opisuje wystawę tak:

Na 22 planszach pokazuję w wielkim skrócie 22 tematy mojej fotograficznej przygody. Przez 52 lata łączyłem dwa rodzaje fotografii, które uprawiam zamiennie – reportaż z kreacją. Takie działanie pozwala mi na zdystansowanie się do każdego z tych gatunków i utrzymanie świeżego spojrzenia.

Wystawa jest do zobaczenia za darmoszkę :) A kto nie może, to ja tu mam parę zdjęć z wystawy. Przypominam, że zdjęcia można powiększyć - wystarczy kliknąć w fotkę ;)

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_Sikora_(fotograf)

http://ck.lublin.pl/wydarzenie/tomek-sikora-miedzy-reportazem-a-kreacja/date/202105041000/

Kiedy tylko usłyszałam o słonecznym drukowaniu, zapragnęłam coś takiego zrobić. Słoneczne drukowanie to nic innego jak cyjanotypia, czyli (jak podaje Wikipedia): 

technika fotograficzna wykorzystująca światłoczułość soli żelaza, charakteryzująca się monochromatycznym obrazem w kolorze niebieskim, tworzonym przez błękit pruski

Wiem, że w internecie można sobie kupić wszystko do tej cyjanotypii, ale mi się nie bardzo chciało w to bawić. Nie mam na to ani miejsca, ani czasu. Dlatego ucieszyłam się, że w Tigerze pojawiły się papiery do słonecznego drukowania. Jak tylko otworzyli centra handlowe, klasnęłam i popędziłam po swój zestaw.  I kupiłam, a kosztował mnie 12 zł.

Następnie zdjęłam folijkę i roślinki, a kartkę (zgodnie z instrukcją) zalałam wodą. Tak to wyglądało pod koniec schnięcia (dlatego jest powyginane):

Hej!

Niedawno zapragnęłam nowej torebki. Miałam ją już w głowie - torebka koszyk, z rączkami, ale też dłuższym paskiem, koniecznie w zieleni. Pomyślałam, że podjadę do TEDi i kupię zieloną włóczkę t-shirtową, bo tam mają, no to wiadomo - kupię i zrobię torebkę. Czy muszę mówić o moim rozczarowaniu, kiedy zobaczyłam, że zielonej włóczki brak?

Ale czy to jest jakiś problem? Dla mnie żaden :) Wzięłam dwa motki (jeden ok. 500g) białej włóczki. Chociaż ciężko mówić tu o bieli, gdzieniegdzie były żółte plamy. Także jeśli szukacie białej t-shirtowej włóczki, miejcie to na uwadze. Mnie te plamki nie przeszkadzały, bo musiałam i tak ją pofarbować. Na szczęście wcześniej kupiłam sobie trochę barwników Biel i kolor. No to cóż, rozwijamy włóczkę i sru do gara! Tak to wyglądało podczas farbowania:

Ostatnio znowu zafiksowałam się na punkcie zieleni. Raduje mnie ten kolor :) A torba będzie mi służyła na moje wyprawy leśne.

Hej!

Czas na trochę sztuki. Na ogrodzeniu Ogrodu Saskiego od 20 marca można podziwiać kolejną wystawę i tym razem są to plakaty Stanisława Wieczorka. Zawsze, jak jest nowa wystawa, to ja zacieram rączki, bo mnie takie wydarzenia kulturalne bardzo cieszą. Muzea i inne tego typu placówki są zamknięte, co mnie martwi i smuci, dlatego taki płot to super sprawa. Można powiesić i cyk, idzie sobie człowiek gdzieś i przy okazji liźnie trochę sztuki.

Wystawę można oglądać w Galerii Saskiej do 13.06.2021.

Pozostańmy w temacie torebek i plecaków, bo to jednak mój konik :D Dawno temu kupiłam w lumpeksie mały koszyk. Raczej dla dzieci, bo tak był ozdobiony. Nie mam zdjęć sprzed przeróbki, w każdym razie był bogato ozdobiony. Nie podobało mi się to, więc usunęłam te wszystkie duperelki i podoczepiałam pompony. Taka przeróbka też mi się nie podobała, nawet nie robiłam zdjęcia. Usunęłam pompony i tak sobie koszyk czekał. Wypchany był włóczką, bo chociaż mały, to mieści sporo resztek. Nadszedł jednak dzień, że zapragnęłam go przerobić ostatecznie. Pomysł był zupełnie inny i właściwie to wyszedł spontan. Odpaliłam mój niezawodny pistolet z klejem, wyciągnęłam kwiatki (takie tam kupne), które miałam przykleić na torebkę i wtedy zauważyłam moje ręczne robione kwiatki. Wtedy właśnie zmieniłam cały projekt. I tak właśnie na koszyku wylądowały włóczkowe kwiatki z resztek, które zrobiłam kiedyś tam. 

Rach, ciach i zrobione :) Od razu lepiej się robi na sercu, gdy ma się taką małą łąkę na torebce :)